Grote stappen

De eerste week in Canada zit erop en een indrukwekkende week was het. Ik heb heel veel kilometers gemaakt en het dagtempo lag hoog. Misschien wel té hoog. Ik ben redelijk moe ondertussen, goede vermoeidheid, maar het blijft vermoeidheid. Daarintegen zal het laatste gedeelte vd reis in een beduidend trager tempo gaan. Dat zal echter meer hiken worden.

Naar Vernon was een aparte dag. De rit er naar toe was prachtig. Maar wel met 2 voorboten die je op tijd moet halen en met welgeteld 1 weg in de omgeving treintje rijden. Nadat je echter na een paar KM dat zat bent stop je de auto op een veilig punt, wacht je een paar minuten en rijd je vervolgens in je uppie. In Vernon was het bloedheet! Boven de 30 graden en geen zuchtje wind. In een koel bad gelegen om maar af te kunnen koelen. Het water laten staan om in de nacht nog 2 keer je voeten af te koelen. Het was niet meer uit te houden hoe warm het daar was. En geen airco in het motel!

Zonder een echt goede slaap een korte rit naar Hope ingepland waar ik de nacht zou doorbrengen. Zoals gewoonlijk eerst een toeristen informatie instappen voor bosbranden. Highways are clear! Nog even een praatje met die man en die stelde voor dat ik de iets langere route nam via Osoyoos. Als je in Osoyoos een steen te ver gooit ligt die in de VS dus ik zag niet in wat ik daar te zoeken had. Osoyoos ligt echter in de woestijn en heeft een mooie rit. Woestijn had ik wel zin in, dus hup auto in voor een langere rit. Na Osoyoos was er echter brand, en dat zag er eng uit. Oranje lucht en het was vrij donker. Alles in je schreeuwt om om te keren en je verlies te accepteren. Toch doorgegaan, er stonden immers nergens waarschuwingen dat het gevaarlijk was. Het bleef bij een oranje lucht, verder was er niks aan de hand en kon ik probleemloos naar Hope rijden.

Nou ja, probleemloos... Ik rijd de hele vakantie 90km/u, hooguit 100. En daar wen je aan. Op het laatste stukje 110 mogen rijden en dat voelt dat duivels snel aan terwijl je in NL op smallere wegen 130 rijdt. Pure gewenning die er al na zo'n korte tijd insluipt. Probleem 2 was het hotel. Ik had vantevoren al betaald via Ideal. Daar had ik bewijs van op boekingsuitdraai en rekeningafschrift. Dame hield echter vol dat ik via MasterCard had betaald en mij daarmee moest identificeren. Ik zei onmogelijk, hier staat dat ik op een andere manier betaald heb. Lang verhaal dat niet geholpen werd door haar gebrekkige Engels, maar na een telefoontje met Booking.com werd mij gelijk gegeven.

Het hotel stond aan een meer tussen de bossen en was prachtig om te zien. Nog even met de buurdame gesproken, die verhuisde naar Hope. Wat berentips ontvangen en de aanrader om in Jasper wat hikes te doen en mij niet zoveel zorgen te maken. Oké, ik ga het proberen.

De dagen erna stonden in teken van Vancouver. Vanuit Hope is dat nog geen 2 uur rijden. Mits je door kunt rijden, en dat kan je dus niet! Ik zit in een buitenwijk van Vancouver en zelfs daar is het verkeer druk. Ik was ervan overtuigd 2,5 dag te hebben, maar het was 1,5 dag. Op de halve dag Stanley Park bezocht en bekeken. Een mooi park, maar het park zal meer tot recht komen tijdens de zomer en bij evenementen.

Vandaag begon minder. Ik was erg moe en niet fit in de ochtend. Even ontspannen en wat later de stad ingegaan. Drastische maatregelen moesten nu genomen worden om nog wat te zien van de stad. Daar aangekomen strikte ik de veters nogmaals, haalde ik de broekriem aan en stapte een Hop on Hop off bus in! Het gaat tegen mijn principes in, maar als ik een goed beeld van de stad wilde krijgen had ik een snel vervoer tussen de wijken nodig met uitleg. Ik heb alle belangrijke punten gezien van Vancouver vandaag en daarmee een indruk gekregen. Misschien dat ik morgenochtend nog iets meepak van de stad, maar dat bekijk ik morgenochtend.
Ik voel me nogsteeds niet top, loop veel te kuchen en hoop dat dat er snel uit zal branden. Als dat niet gebeurd hebben ze me er graag bij in Jasper, met dat gehoest zullen beren vanzelf schrikken en uit de weg gaan.

De eerste indruk van Canada is erg positief. Vriendelijke mensen, prachtige natuur, maar de steden missen karakter. Ik kijk uit naar de rest van de trip en ben benieuwd wat mij nog meer te wachten staat.