Hit the ground running

De afgelopen dagen stonden in teken van het verlaten van Kaapstad en richting het noorden trekken. Tenminste.. mits de Kaap ons wil laten gaan. We reden de camping af en we zijn nog niet de hoek om en we staan in de file.

We vertrokken om 07:00, om 12:00 waren we misschien 30km opgeschoten en hadden we boodschappen gedaan. Niet normaal hoe dat ging, het schoot niet op gewoon. Daarna was het richting Cederberg, een wijngebied waar ook de rooibos struik groeit. Het is eigenlijk maar een klein klote plantje om eerlijk te zijn. Gelukkig heb je er weinig van nodig om een goede smaak te krijgen.
De rest van de dag was vrij rustig. Op de camping even gerelaxed, een verfrissende duik genomen terwijl de rest aan de wijnproeverij zat. Het koelde echter snel af als de zon weg is, dus snel er weer uit!

Het valt me trouwens mee hoe vroeg het hier licht is. Rond 05:30 gaat de zon op, en dat geeft ons de mogelijk/heid om de tent in te pakken en de zaken te regelen. De temperatuur stijgt daarmee ook weer snel.

Vandaag de rit richting die grens gehad, en opnieuw een vroege start. Overnachtingsplek was bij de Oranjerivivier. De grens van Zuid-Afrika en Namibië loopt langs deze rivier. Morgen dus een sprint naar de grens om daar als eerste te zijn, want anders kan het nog wel even duren.

In de midsag een kanotochtje gehad op de Oranjerivier. Dan zie je het gebied toch eens op een andere manier. Het was absoluut mooi om te zien hoe zo'n rivier werkt en hoe het vorm geeft aan een landschap.

Zonnenbrand en deet worden in overvloed opgespoten. Vanaf de grensovergang hebben we nog een kilometer of 40 asfalt, vanaf dat moment nog zo'n 3000km op dirt roads. Dan zitten we dus ook nog eens onder het stof. Aangezien we hier in Zuid Afrika al als 20 menselijke stuiterballen door die truck heenvliegen gaat dat leuk worden.

Terwijl ik dit schrijf zitten we aan de bar bij de locals en ik kan maar één ding zeggen: fuck, mijn Afrikaans is niet wat het geweest is.