The game is on

Ondertussen laten we Namibië al weer bijna achter ons. Na Swakopmund was het een hobbelige en stoffige rit richting onze kampeerplek. Het was een echte bushcamp, geen stroom en heet water via een zonnepanaal. Snel na aankomst douchen, anders is er koud water. De rit zelf was niet heel bijzonder of interessant te noemen.

De dag erna richting Etosha. Een enorm groot natuurpark, en iets waar ik naar uitkeek. Het begon met een tripje naar El Dorado, een farm tegen Etosha aan. Hier komen nog wel eens roofdieren en deze man heeft dan de keuze om ze af te schieten of proberen terug te zetten. Dat laatste duurt nogal lang hier (corruptie), en dan moeten de dieren op zijn terrein blijven. Hij maakt er dan een betaalbare show van om zijn vleeskosten + dierenarts van te kunnen betalen.

Altijd mooi om cheetahs, leeuwen etc van dichtbij te zien. Dichterbij dan dat ga je gewoon niet komen. En een mooie opwarmer van Etosha.

Dag 1 was lang... De wekker ging om 4:30! Om 6 uur moesten we bij de gate staan, we gingen 11 uur lang op pad met 2 gidsen in een 4x4. Kolere, wat was die dag lang en vermoeiend. Veel gezien, maar een groepsgenote en ik hebben de gids 3x moeten tegenspreken aangezien die uit z'n nek aan het lullen was. 'Here we see a dikdik, very rare.' Uhm, een dikdik heeft hoorns, deze heeft dat niet. Dit is een Duiker, en die is niet zeldzaam. Na goed, dat terzijde was het een mooie dag.

Dag 2 was vandaag en wat langer. In de truck onderweg naar onze campsite, en van de 20 mannen konden er 3 dieren spotten. Dat werd dus een lange en hete dag in de truck. Niet veel bijzonders gezien vandaag.
Wel in de lunchbreak het laatste stukje van de rugby world cup finale kunnen zien. Zuid-Afrika tegen Engeland. Ik tussen al die Afrikaners zitten, ik mocht meekijken, maar haal het niet in je hoofd te juichen voor Engeland. Eenmaal aangegeven dat ik dat niet van plan was werd er prompt een stoel klaargezet.

Op een klein en krakkemikkig schermpje dus kijken. Het had z'n charme en de tent ontplofte toen Zuid Afrika de wedstrijd won. Ik heb slechtere lunch breaks meegemaakt.

Ondertussen hebben we de laatste avond in Namibië voor ons en komen de hectische dagen eraan. Alweer 2 weken van de trip zit erop. Het gaat allemaal in zo'n sneltreinvaart, en het zal op dit tempo doorgaan. Zo langzamerhand begin je ook terug te blikken. En ik kan het dan niet laten om terug te denken aan de Sossusvlei.

'Tussen duine en dorry woestyne onthou jy wie jy is. Tussen die hemel en die diep blou see ondek jy hoe klyn jy is.' Ik citeer hier een stukje uit een nummer over Namibië en ik kan niet anders dan me hierbij aansluiten. Die duinen hebben voorlopig de meeste indruk gemaakt op me. Olifanten, leeuwen etc zijn machtige dieren, maar de woestijn blijf ik iets speciaals vinden.

Nog een weekje genieten van de reis en dan van 40 graden naar 4 graden celcius. Leg de winterjas maar klaar, mijn jas mist namelijk een mouw!